Mag który podąża Ścieżką Zguby, kroczy jałowymi pustkowiami i czarnymi rzekami Krainy Stygi by osiągnąć Strażnicę Ołowianej Monety.
Symbol Ścieżki Moros
Jest cena za wkroczenie w miejsca pod wpływem Stygi, i jest wiele opłat na drodze duszy która podróżuje przez śmierć do nowego życia. Ta cena nie jest w zwyczajnej walucie ale w skarbach zebranych przez duszę podczas życia. Jeśli waga jest lekka, jest jak drogocenny metal, dusza może wynieść się powyżej śmierci. Ale jeśli jest ciężka, jak ołów, dusza musi pozostać w Siedzibie Widm dopóki nie uwolni się ze swego przywiązania do życia.
Rządzące Arkana Stygi to Materia i Śmierć, gdyż jest to miejsce skorup, niezależnie czy pustych skorup jaźni noszonych za życia czy ciężkich skorup materialnej chciwości. Cokolwiek jest najcięższe wpada pod wpływ tej Krainy. Zjawy są zakotwiczone do świata który pozostawiły, materialne skarby które odciągają duszę od jej prawdziwej pracy, czy nawet ciemność, która obciąża światło.
Morosi dzielą się na Nekromantów i Alchemików. Ci pierwsi zajmują się ciężarem Śmierci jaki niesie nasze życie. Ci drudzy poszukują sposobu by udoskonalić otaczający nas świat poprzez rozkład i transmutację Materii. Niezależnie jednak od przydomku, podążający Ścieżką Zguby często są określani jako ponurzy i cisi, i napewno są magowie odpowiadający temu opisowi, ale jest obraz oparty przedewszystkim na nieporozumieniu tego jaki mag pracujący tak blisko rozpadu musi być. Jeśli Moros jest posępny, to dlatego że aż zadobrze zdaje sobie sprawę zguby z jaką inni się zmierzą, kiedy on wyniesie się ponad to, alchemicznie transformowany przez swój pobyt w niodkrytym lądzie do którego i tak wszyscy trafią.
Przerażający nekromanta
Rządzące Arkana: Materia/Śmierć
Podwładne Arkanum: Duch
Nimbus:"Nawiedzony"
Towarzystwo[]
Tak jak umarli zwykle milczą a materia nieożywiona jest niemym obserwatorem, tak Morosi zwykle są na uboczu, postrzegając co się wokół nich dzieje, ale nie reagując. Robią tak, bo ich umysły zawsze wszystko chłodno analizują, rozkładają na pierwotne elementy i dokładnie badają. Z tego powodu często są uważani za bez życia, jak zmarli czy przedmioty jakimi się zajmują . Jednak, tak naprawdę, oni często są bardziej żywi niż wszyscy ich otaczający ludzie - spokojnie obserwując żywot innych wiedzą co jest ważne w tym życiu. Nie bez znaczenia pozostaje też ich znajomośc tego co czeka nas na końcu naszej wędrówki - skoro znają koniec, mogą teraz wybierać ze swej egzystencji to co najlepsze. To wszystko sprawia że Morosi w towarzystwie innych magów uważani są za zimnych i ograniczających się tylko do niezbędnego minimum kontaktu. Mimo to, jeżeli mag na Ścieżce Zguby polubi kogoś, trzyma się go niczym Zjawa swej Kotwicy, choć niebędzie dawał tego po sobie poznać. Ale nawet wtedy muszą mocno przełamywać swoje izolacyjne tendencje. Kiedy okazyjnie zmuszani są do współpracy, często w zadumie obswerują swego towarzysza i potrafią całymi godzinami wymieniać tylko pojedyncze zdania - dopóki nieupewnią się, że pracują z osobą naprawdę wartą uwagi.
Pochodzenie[]
Ścieżka Moros otwiera się zazwyczaj dla tych o zimnym, analitycznym, można wprost rzec, materialistycznym spojrzeniu na świat lub tych którzy mają z niego odejść, lecz mają dość sił by do tego nie dopuścić i ostatecznie się Przebudzić. Wybiera ona osoby które są uważne, podejrzliwe oraz nieśpieszne. Także osoby o ponurym poczuciu humoru, z którego słynie Ścieżka, znajdą ukojenie w zimnych dłoniach Stygii. Stąd często Morosami zostają naukowcy, alchemicy, zabójcy, tantalogiści, eutanaści, osoby na skraju swego życia, lekarze czy rozmawiający ze zmarłymi.